Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is
Dat dit spreekwoord ook geldt in de muziekwereld behoeft niet veel uitleg. Elk instrument heeft zijn eigen karakter, zijn voorkeuren, zijn nukken...
In de traditionele kamermuziek zien we dat componisten toch vooral op zoek gaan naar gelijkenissen. Strijkkwartetten, blaaskwintetten en pianotrio's blijven netjes binnen de grote instrumentale families, een homogeen klankbeeld is het doel.
Bij het begin van de twintigste eeuw gaan modernisten als Igor Stravinsky, Alban Berg, Béla Bartók en Charles Ives meer en meer op zoek naar alternatieve combinaties. Ze schrikken er bijvoorbeeld niet meer voor terug om te experimenteren met de bijzonder buitenissige triobezetting met viool, klarinet en piano.
Door de tegenstrijdige expressieve mogelijkheden van elk instrument tegen elkaar uit te spelen, ontstaat een muzikale conversatie op het scherp van de snee, vol contrasten en onverwachte wendingen.
Het is dan ook geen wonder dat componisten tot op de dag van vandaag gefascineerd blijven door deze bezetting. Zo voegden Galina Oestvolskaya, studente én minnares van Sjostakovitsj, en onze landgenoot Bram Van Camp elk een schitterend trio toe aan dit bijzondere repertoire.
Thomas Dieltjens, piano
Wibert Aerts, viool
Julien Hervé, klarinet